بسته پشنهادی (سه: هر چی بلدی رو کن جوجه!)

 

به نام خدا

...

همین یک ماه باقی مانده تا شروع رزیدنتی را گذاشته ام برای استراحت و طبیعتاً برای گذرانش دنبال سرگرمی بوده ام مثل کتاب، سخنرانی، بازی و... و در این ده روز گذشته با یک  پدیده جذاب مواجه شدم که شروعش از یک سایت و کانال آپارات بود... پدیده ای به اسم بازی های رومیزی (Board Game)... شاید بگویید خب همه ما منچ، مار و پله، تخته، راز جنگل و خیلی عناوین دیگر را می شناسیم و لذتش را برده ایم... اما قضیه این بار در مورد بازی های رومیزی با یک ظاهر و روش جدید است...

بازی های رومیزی جدید می توانند خیلی خیلی متفاوت تر و حتی لذت بخش تر از چیزی باشند که قبلاً با منچ و مار پله تجربه کرده ایم، طوری که حین بازی هر کدام از این بورد گیم های نسل جدید با آدم های مختلف (کودک، نوجوان، جوان و میانسال)، در یک نتیجه گیری که همگی هم بر زبان آوردیم اشتراک داشتیم: «اینا چجور به ذهنشون رسیده همچین چیزی بسازن؟!»

در ادامه سه تا از بازی هایی را که ایرانیزه شده نمونه های خارجی هستند و برای ورود به سرزمین جومانجی ها مناسب می دانم برایتان معرفی می کنم، باشد که همگی از آن موبایلمان فاصله بگیریم، دور بازی جمع شویم و توی سر و کله هم بزنیم تا شاید رستگار شویم!...  خب رفیق، هر چقدر فکر، حیله، تجربه، استراتژی، بدجنسی، شادی، غم و هیجان داری بریز وسط که بازی شروع شده...

اول. بازی « ژرفاب »:

این بازی توسط نشر بابُرکا (مخفف عبارت بازی با بُرد و کارت)، بر اساس یک بازی خارجی به اسم Deep Sea Adventure بازطراحی و تولید شده... روی جعبه نوشته شده از دو تا شش نفر... شما و رقیبانتان در این بازی یک زیردریایی مشترک دارید که باید از آن به عمق دریا شیرجه بزنید و گنج جمع کنید و هدف این است که سالم به زیردریایی برگردید تا امتیاز گنج های تصاحب شده را محاسبه کنید و طبعاً هر کس گنج های چرب تری جمع کرده برنده است...

اما نکته اینجاست که هم جمع کردن گنج و هم زنده برگشتن به زیردریایی به هیچ وجه (تأکید می کنم روی به «هیچ وجه») به این آسانی ها نیست! چرا که بر اساس قوانین بازی شما هر چقدر گنج جمع کنید، حرکتتان روی مسیر بازگشت به زیردریایی کندتر شده و علاوه بر این از اکسیژن «مشترک» شما و رقبایتان هم کاسته می شود! اینجاست که باید بین حرص برای به چنگ آوردن گنج ها، زنده ماندن خودتان و تلاش برای خفه کردن رقبایتان تعادل برقرار کنید!... من که در چند دور بازی با همسرم و پدرم، زیر آب ماندم و خفه شدم!... ژرفاب دقیقاً شما را با طمع تان بازی می دهد... تجربه اش کنید...

این هم فیلم نقد و بررسی بازی ژرفاب توسط کانال رومیز در آپارات...

 

 

دوم. بازی « گلوکز »:

این بازی توسط نشر نهالک بر اساس یک بازی خارجی به اسم Wazabi بازطراحی و تولید شده... اگر چه روی جعبه نوشته شده دو تا شش نفره ولی عملاً برای لذت بردن از آن باید حداقل سه نفر باشید و اگر چه تم و تصویرسازی روی جعبه به نظر کودکانه می آید اما برای هر سنی، به خصوص بزرگ تر ها، جذاب است!... این بازی بر پایه حال گیری از رقبایتان طراحی شده و باید تا می توانید حالشان را بکنید توی قوطی! و طبیعتاً آن ها هم در تلاش برای جبران حرکات شما برمی آیند و نمی گذراند خیلی خوشحال باشید!

داستان بازی در مورد چند تا بچه تپل است که می خواهند قند خوردن (قند=گلوکز) را کنار بگذارند که به این سادگی ها نیست... شما در نقش بچه های تپل، تعدادی قند (تاس) و تعدادی کارت در ابتدای بازی دریافت می کنید که البته روی تاس ها به جای عدد یا نقطه، چند نشانه حک شده که شما را مجبور به کاری می کند... هدف این است که هر کدام از بازیکنان تا می توانند از شر تاس هایشان (قندهایشان) خلاص شوند و هر کس زودتر دستش خالی شود برنده است... بسته به میزان بدجنسی خودتان و رقبایتان زمان بازی متغیر است و حتی یک دور سه نفره ممکن است بالای یک ساعت هم طول بکشد... این را هم تجربه کنید...

این هم فیلم نقد و بررسی بازی گلوکز توسط کانال رومیز در آپارت:

سوم. بازی « گوهر نشان » :

این بازی هم توسط نشر بابُرکا بر اساس یک بازی خارجی به اسم Splendor بازطراحی و تولید شده... روی جعبه نوشته شده دو تا چهار نفره و به نظرم برای سن نوجوان و به بالا مناسب تر است...توی این بازی خبری از تاس نیست و آن چیزی که شما را می تواند برنده بازی کند هوش در پیش بینی حرکات رقیب، ذات بازاری داشتن، اندکی شانس و باز هم فاکتور بدجنسی است!

ماجرای بازی، تلاش برای خریدن تابلوهای نقاشی معروف به کمک جواهر و سکه است و با خریدن تابلوها، هر بازیکنی که بتواند زودتر به یک امتیاز مشخص (مثلاً پانزده) برسد برنده است... طبیعتاً خرید تابلوها به سرعت و آسانی امکان پذیر نیست... شما باید یک چشمتان به جواهر و سکه های دست خودتان باشد، یک چشمتان به منابع رقبایتان و یک چشمتان هم به تحرکات و تصمیمات احتمالی شان (می دانم شد سه تا چشم!)  تا قبل از آن که بتوانند حرکت مورد نظرشان را پیاده کنند و تابلویی یا گوهری را به دست آورند، شما پیش دستی کنید و نقشه شان را خراب کنید... این بازی را هم دوست داشتم اما از آنجایی که ریاضی بنده و حس بازاریابی ام با یاکریم هایی که لب پنجره مان می نشینند فرق ندارد، هر بار با کسی بازی کردم باختم!... این بازی را هم تجربه کنید...

این هم فیلم نقد و بررسی بازی گوهرنشان توسط کانال رومیز در آپارات

اگر علاقمند شدید تا بیشتر در مورد بازی های رومیزی نسل جدید بدانید، از نقد و بررسی شان گرفته تا راهنمایی برای ساخت شان و حتی پیدا کردن کافه هایی که بر پایه ارائه «بازی های رومیزی و قهوه» تأسیس شده اند به این سایت ایرانی سر بزنید:

http://roomizgames.ir

این هم کانال آپاراتشان:

https://www.aparat.com/Roomiz

 

البته بازی های ایرانی عالی و سرگرم کننده دیگری هم مثل استوژیت، جالیز، قلمروی ستارگان، دژ، لوتوس، پی شوم، شب مافیا و... هم هستند که چون ندارمشان و تجربه بازی کردنشان را هم نداشته ام چیزی در موردشان نگفتم اما می توانید در سایت و کانال آپارت «رومیز» درباره شان بیشتر بدانید...

راستی یک نکته حاشیه ای: یک بازی ایرانی و بسیار توصیه شده و البته گران قیمت به اسم «زار» جدیداً وارد بازار بازی های رومیزی شده که تم جن گیری و رمل و اسطرلاب دارد... در زیبایی بازی، طبق گفته دیگران، جای شکی نمانده اما خواستم بدانید طبق شنیده ها حتی نگاه کردن به خطوط رمل و اسطرلاب اثرات وضعی دارد و گویا توصیه نمی شود...  

در نهایت هدفم از نوشتن این پست نشان دادن یک راه ساده و سرگرم کننده برای فاصله گرفتن از تنهایی دنیای بی سر و ته مجازی و دور هم جمع شدن و لذت بردن بیشتر در مهمانی های خانوادگی و دورهمی های دوستانه و حتی دونفره بود... امیدوارم بازی کنید و حالش را ببرید و البته حال رقبا را هم بگیرید!  :)